Siz de yapıyor musunuz bilmiyorum ama ben ara ara boşluk zamanlarımda kendi bloğumu açıp ne yazmışım ki ben neyi nasıl yazmışım neyi dinlemişim ay bi daha dinleyeyim diye geri dönüşler yaşıyorum. Bunun ah zaman geçiyor tabi güzelim kısmına şimdilik takılmamak isterken bazı bazı gördüğüm postlarla içim umutla doluyor bazısıyla yine yerle bir oluyorum.
Mesela dün yine ultra çalışma azmimi üstlenmiş ve 5-6 saat saat çalışmışken, bugün aynı azmi göstermek için motivasyona ihtiyacım olmamakla birlikte; bir çay molasında açtım ne yazmışım ne dinlemişim diye baktım ve bir post bana nerede olduğumu hatırlattı. Ha fiziksel olarak nerede olduğumu şu postla hatırı sayılır biçimde tekrarlıyorum. Aslında başka boyutta nerede olduğum. Word'ün kaçıncı sayfasında, kaçıncı kelimenin soru işaretinde olduğumu gördüğümde bahsettiğim şekilde bir umutlandım bir mutlu oldum. Aralık 2015'te 3.000 civarı olan kelimelerimi ve 13 sayfalık metnin şimdilerde 18.000 kelimede ve 50 sayfada olması konusu beni umutlandırırken şunu sormak da mümkün.
E tabi yaklaşık 8 ay geçmiş buradaki umut mudur?
Bilemem ben 3 aylık son deparları atmalı aylara girdiğimi hissettiğim zamanda bu posta rastlayıp biraz umutlanmak konusunda geç olmadığını düşündüm. Umuyorum öyledir çocuklar.
Sonra bir de şu fotoğrafı ekleyip "kış gelecek, o kış gelecek" umudumla pencereden iki gram esinti daha rica edeyim.
Hate summer you know.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder